pañca skandhāḥ

Sanskrit:पञ्चस्कन्ध​ pañcaskandha
Pāli:पञ्चक्खन्ध pañcakkhandha
Tibetan:ཕུང་པོ་ལྔ་ phung po lnga
Thai: ขันธ์ห้า
English: five aggregates, five heaps



Grammatical analysis:


ข้อมูล ไวยากรณ์ (วฺยากรณ):
สันสกฤต: ปญฺจสฺกนฺธ อ่าน: ปัญ-จัสกัน-ธะ


Further information:
The 5 aggregates(pañcaskandha) is the basis of self for sentient beings within kāmadhātu


and rūpadhātu. These consists of form(rūpa), feeling(vedanā), perception(saṃjñā), factor(samskāra) and consciousness(vijñāna)

ข้อมูลเพิ่มเติม:

Examples:

Eng & San rec
82 It teaches the dharma in order to purify the five kinds of sight (pañcacakṣur), illuminate the five kinds of abilities (pañcendriya), eliminate the five states of existence (pañcagati), makes the five aggregates disappear (pañcaskandha).

不空 Amoghavajra A.D. 720-774, T 404 620b19
五眼清淨五根明　能除五趣淨五蘊

Kj 8th c. A.D.? D mdo sde pa 260b4
mig lṅa dag ni yoṅs su dag byed ciṅ || dbaṅ po lṅa ni yoṅs su snaṅ bar byed ||
’gro ba lṅa rnams rab tu gcod (5) par byed || phuṅ po lṅa ni zad phyir chos ston to ||

(Gaganagañjaparipṛcchā: https://www2.hf.uio.no/polyglotta/index.php?page=record&view=record&vid=1048&mid=1868246)
---

Tib 129

tshor ba lṅa ste, gaṅ ’di phuṅ po lṅa yid la byed pa’o.

San rec
pañca vedanā yo ’yaṃ pañcaskandhamanasikāraḥ;

Eng 493
feelings are five, namely the mental effort in the five parts of personality;

Ṭīkā 235b7-236a1
phuṅ po lṅa yid la byed ces bya ba ni phuṅ po lṅa yid la byed pa ñid tshor ba’am, de yid la byed pa’i rgyu las byuṅ ba’i tshor ba’o.

(Akṣayamatinirdeśa: https://www2.hf.uio.no/polyglotta/index.php?page=record&view=record&vid=424&mid=694784)
---

[53] Bhārā have pañcakkhandhā bhārahāro ca puggalo
bhārādānaṃ dukkhaṃ loke bhāranikkhepanaṃ sukhaṃ
@Footnote: 1 Po. Ma. Yu. etthantare bhārādānañcāti dissati.
Nikkhipitvā garuṃ bhāraṃ aññaṃ bhāraṃ anādiya
samūlaṃ taṇhaṃ abbuyha nicchāto parinibbutoti.

[๕๓] ภารา หเว ปญฺจกฺขนฺธา ภารหาโร จ ปุคฺคโล
ภาราทานํ ทุกฺขํ โลเก ภารนิกฺเขปนํ สุขํ
@เชิงอรรถ: ๑ โป. ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร ภาราทานญฺจาติ ทิสฺสติ ฯ
นิกฺขิปิตฺวา ครุ ภารํ อญฺ ภารํ อนาทิย
สมูลํ ตณฺหํ อพฺพุยฺห นิจฺฉาโต ปรินิพฺพุโตติ

[๕๓] ขันธ์ ๕ ชื่อว่าภาระแล และผู้แบกภาระคือบุคคล เครื่องถือมั่น
ภาระเป็นเหตุนำมาซึ่งความทุกข์ในโลก การวางภาระเสียได้เป็นสุข
บุคคลวางภาระหนักเสียได้แล้ว ไม่ถือภาระอื่น ถอนตัณหาพร้อม
ทั้งมูลรากแล้ว เป็นผู้หายหิว ดับรอบแล้วดังนี้.

(พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙ สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค
TIPITAKA Volume 17 : PALI ROMAN Sutta Pitaka Vol 9 : Sutta. Saṃ. Kha.:
http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=17&A=650)